الّلهُمّ اجعَل سَعيی فيه مَشکوراً
وَ ذَنبی فيه مَغفوراً
وَ عَمَلی فيه مَقبولاً
وَ عَيبی فيه مَستوراً
يا أسمَعَ السّامِعين
روزهای من همه سرشار از فرود است و لبريز از فراز
يک سو گناه و ناپسند و ناشايست، و يک سو راز و نياز و نماز
يک سو بازی‌های اين جهانی
و يک سو کردارهايی برای رضای رحمانی
و در اين ميانه، اميدم به تو است که دستم بگيری
و پرستش‌ها و ناشايست‌ها را با هم بپذيری
نيک و بدم را با هم ببينی
و سره و ناسره را دَرهم بچينی
تلاش امروز مرا قبول کنی
و از سزا دادن به گناهان من عدول
عبادت‌های پيدا و پنهانم را به زيور پذيرش خويش بيارايی
و عيب‌ها و ناپسندهايم را پوشيده فرمايی
چه خواسته‌های گزافی!
و چه آرزوهای کلانی!
اما اگر نويدهای روح‌بخش و جان‌فزای تو نبود
و اميدهای ما را نمی‌افزود
من آيا چنين می‌کردم که
از تو بخواهم تا کشش و کوشش مرا قدر بشناسی
و گناه مرا ناديده انگاری
آيا اين رخصت را به خود می‌دادم که
اندک اعمال مرا بپذيری
و عيب‌هايم را در پرده گذاری؟
معبودا !
که نامت اميدآفرين است و پيامت نويدبخش!
ما را درياب
که تو از هر که گمان بريم شنواتری
و خواسته‌های ما را زودتر به بوته‌ی اجابت می‌بَری